Empati kurmak, Bu çoğumuza göre zor hatta ayıp bir şeymiş gibi geliyor. Daha da komik olan kısmı çevremizdeki çoğu insanın empati kurmayı "zayıflık" olarak görüyor olması. Halbuki empati kurmak,aynı zamanda insan olabilmektir. Her insan empati kurmalı. Örneğin bazen söylemekte cimri davrandığımız "Teşekkür ederim" kelimesi bile bir insana gerçekten iyi gelebilir. Biraz güler yüzlü davranmak bile karşındaki kişiyi iyi hissettiriyor olabilir. Çünkü insanların kim olduğunu gerçekten bilmiyoruz. Belki de mutlu bir insan iç dünyasındaki sorunları dışa yansıtmıyor? Ya da "Şuna bak,hiç derdi tasası yok." dediğimiz kişiler iç dünyalarında yaşıyorlardır çoğu şeyi. "Sessiz insanlar en gürültülü zihinlere sahiptir." sözü bunu çok iyi açıklıyor. Belki de o çok "asosyal" olarak gördüğümüz kişiler bizim yüzümüzden öylelerse? Gerçekten suçu hep başkalarında arıyoruz. Bize göre hep başkaları bizi üzüyor. Yani "her zaman" üzülen taraf biz oluyoruz. Üzen tarafsa onlar... Kaç defa kendimizi sorguladık "Acaba ben kaç kişiyi üzdüm, kaç kişinin kalbini kırdım?" diye. O zaman başkalarına göre de "vicdansız,üzen" tarafta bizizdir? Eğer biz başkalarını üzebiliyorsak bunun farkına varıp onları mutlu edebiliriz. Onların iç dünyasındaki sıkıntıları hafifletebiliriz. Bu aslında zor bir şey değil. Gerçekten bazen o insanlara sadece "gülümsemek" bile yetebilir. Onları yalnız hissettirmemek için illaki hediyelere gerek yok. Bazen onlara yanlarında olduğumuzu söyleyerek ve onların sıkıntılarını dinleyerek onları yalnız hissettirmeyebiliriz.                                                                                                                                                          Halime Aykun                                                                                     9/C