TEŞEKKÜR EDERİM KENDİME
TEŞEKKÜR EDERİM KENDİME
Umut her zaman var mıdır , sevgi her şeyi iyileştirir mi ? Sanmıyorum . Bazen sevgi yetmez , umut kalmaz . Bunlardan daha öte gerçekler vardır acıtan . Bıçağın sivri ucu kadar keskin , can yakıcı gerçekler ama biz o gerçekliği algılamak istemeyiz genelde . Susmak , kulak tıkamak , görmezlikten gelmek daha kolaydır fakat gerçekliğin o keskinliği yakar canımızı . Yine de susmaya devam ederiz . Sessizliğimiz aslında içimizdeki fırtınanın örtüsüdür . Kendi içimizdeki hesaplaşmamızdır . Güleriz ama gülüşlerimiz de gerçekler kadar acıdır . Yaşadıklarımız yansır gülüşlerimize , saklarız kendimizi gülüşlerimizle . Bu en kolay kaçıştır , maskedir . Bence artık gerçek gülüşler yok , acıdan yaşanmışlıklardan doğan gülüşlerimiz var . Onlar bizi ayakta tutar . Her şeye rağmen iyileşiriz , izi kalır ama geçer . Herkes , her şey silik bir yansıma olarak kalır ; geriye sen kalırsın . Senin ne yaptığına göre hayatın şekillenir . Bütün bunlardan şunları çıkarabilirim ; insan en çok zararı kendine veriyor . Bir gün herkesin gittiğini , hiçbir şeyin kalıcı olmadığını bildiği halde acıtıyor canını . Kötü düşünceleriyle ruhunu kirletiyor , yoruyor . Bu çok sevmekten , değer vermekten kaynaklı bence . Yanındakilere , elindekilerine ... Bu böyleyken insan en önemli şeyi kendini sevmeyi unutuyor . Benliğini kaybediyor , ruhuna , duygularına kelepçe takıyor . Bunu kendine yapma . Önce kendini sevmeyi öğren , kendinle barış , hiç karşılaşmadığın yönlerini keşfet . Kendi kendine yetebil . Kendinle olan savaşından sen galip çık , sağlam adımların olsun . Kendini ödüllendir ; bir çiçek al mesela , tak kulağına kulaklığını çık yürüyüşe . Hayatının olağan akışında kendine zaman ayır . Herkes gittiğinde sen kalacaksın önce kendinin kıymetini bil . Hayat maalesef yeri geldiğinde çok acımasız bir deneyim oluyor . Seni güldürdüğü kadar ağlatıyor da bu yüzden seçimlerini iyi yap ve kendın için neyin iyi olduğuna sen karar ver . Kendine teşekkür et . Unutma sen çok değerlisin .
Nisanur USLU
11/B
